به گزارش مشرق، وب سایت الف با طرح این پرسش نوشت: ژست‌های مدیریتی و تبلیغات به کارگماری ژنرال‌ها توسط وزیر محترم نفت در کنار تبلیغات وحشتناک برای تلقی دفاع جانانه سرکار خانم ابتکار از محیط زیست به مردم، این تصور را ایجاد کرد که باید خیال مردم از حفاظت از منافعشان در این حوزه‌ها راحت باشد اما به آتش کشیدن سرمایه‌های مردم و آلودن بیش از پیش محیط زیست در خوزستان در منطقه غرب کارون، واقعیتی است که با پرده‌پوشی و سکوت عجیب خانم ابتکار همراه شده است.

از سال‌ها پیش در منطقه غرب کارون توسعه میادین چندگانه آزادگان شمالی، آزادگان جنوبی، یادآوران، یاران شمالی، یاران جنوبی و جفیر در دستور کار شرکت ملی نفت قرار گرفت و به موازات این طرح‌ها، طرح مستقلی تحت عنوان NGL-3200 که وظیفه جمع‌آوری گازهای میادین فوق را برعهده داشت در دولت دهم کلید زده شد و منابع مالی آن به میزانی بیش از 1/3 میلیارد یورو توسط پتروشیمی فاینانس شد قرار بود ظرف کمتر از چهار سال این کارخانه احداث شود تا گاز میادین فوق را جمع‌آوری و پالایش نموده و ترکیبات ارزشمند آن را برای پتروشیمی ارسال نماید و سپس گاز پالایش شده را به شبکه مصرف تزریق نماید.

کسانی که با موضوع انتقال ارز در دوران تحریم آشنا هستند به خوبی می‌دانند که در دسترس‌ترین و آماده‌ترین ارز، در دوران تحریم، ارز به دست آمده از محصولات پتروشیمی بود. این سهولت دسترسی به گونه‌ای بود که فاینانسور طرح NGL-3200 ظرف چند روز ده درصد پیش‌پرداخت را(وفق قرارداد) به حساب پیمانکار واریز نمود اما با تغییر دولت، سیاست‌های خلق‌الساعه زنگنه و اتخاذ استراتژی‌های متناقض منجر شد تا سال گذشته با پیشرفتی کمتر از 5 درصد طرح را به خارج از شرکت نفت منتقل کنند تا مدیران نفت خود را از شرمندگی عدم پیشرفت طرح برهانند.

یکی از فجایع بزرگ دوران صدارت زنگنه همین طرح است که نه کمبود منابع مالی و ارزی و نه محدودیت‌های ساخت اغلب تجهیزات در داخل کشور آن را آزار می‌داد ضمن اینکه منابع تهیه کالا با سناریوی تحریم هم فراهم شده بود(اگرچه دولت معتقد است با برجام در صنعت نفت گشایش ایجاد شد که واقعیت‌های اجرایی و کارشناسان بی‌طرف، مخالف این کارکرد برجام هستند). با عدم احداث این کارخانه و به ثمر رسیدن طرح‌های توسعه میادین نفتی و افزایش تولید نفت به 280 هزار بشکه در روز موجب شد که شرکت ملی نفت، استراتژی سوزاندن گازهای تولیدی از همه میادین فوق را در پیش بگیرد و ضمن تحمیل بار مضاعف آلودگی هوای استان خوزستان حداقل تا چند سال آینده منافع مردم را به آتش بکشد.

عدم سوزاندن گاز غنی علاوه بر تامین بخشی از گاز مصرفی کشور، ترکیباتی مثل مایعات گازی، اتان، پروپان و بوتان موجود در گاز می‌توانست سالانه افزون بر 600 میلیون دلار برای کشور درآمد داشته باشد.

اما طی دوره چهارساله‌ای که با سیاست‌های آقای زنگنه در این پروژه تاخیر افتاد با سوزاندن گاز تولیدی از میادین فوق، حدود 2/4 میلیارد دلار عدم‌النفع نصیب کشور شده است.